ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 30 ΜΑΗ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 30 ΜΑΗ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ

Η 30 Μάη ήταν μια μεγάλη πανεργατική απεργία, που έδειξε ότι το εργατικό κίνημα συνεχίζει την σύγκρουση με τα μνημόνια. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν «την έξοδο από τα μνημόνια» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, να περάσει πάνω από τις πλάτες και τα δικαιώματα τους.

Τα καραβιά έμειναν δεμένα, τα τραίνα ακινητοποιημένα, τα ΜΜΕ σίγασαν και σε δεκάδες χώρους δουλειάς, οι εργαζόμενοι συγκρούστηκαν με την προσπάθεια για απεργοσπασία από την μεριά της εργοδοσίας και του κράτους. Από τους εργαζόμενους της Cosco στο Πειραιά που έδωσαν μάχη με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που προσπάθησε να στήσει η εργοδοσία, μέχρι τους εργαζόμενους των νοσοκομείων που κινητοποιήθηκαν απεργιακά πάρα την απεργοσπαστική στάση πολλών διοικήσεων. Οι εργαζόμενοι των Μέσων Μαζικής μεταφοράς όπου δεξιοί συνδικαλιστές αρνήθηκαν την οποιαδήποτε συμμετοχή στην απεργία.

Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι 30 Μάη ήταν μια σκληρή πανεργατική απεργία σε σύγκρουση με τα αφεντικά και την κυβέρνηση και όχι «μια φιέστα της κοινωνικής συμμαχίας» η οποία πρακτικά έχει διαλυθεί προτού περπατήσει. Γι’ αυτό και ήταν απαράδεκτες οι βίαιες επιθέσεις ενάντια στις συγκεντρώσεις των συνδικάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο όνομα της καταγγελίας «της κοινωνικής συμμαχίας»

Η πραγματικότητα είναι ότι χιλιάδες απεργοί βάδισαν στους δρόμους της Αθήνας σε ένα μαζικό πανεργατικό ποτάμι, που πρακτικά ένωσε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και γέμισε τους δρόμους της Αθήνας και το Σύνταγμα. Αντίστοιχα και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις, από την Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα, μέχρι την Πάτρα, τον Βόλο, τα Χανιά και το Ηράκλειο χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν με τα σωματεία τους.

Η πανεργατική απεργία ήρθε σε μια κρίσιμη στιγμή, όπου η κυρίαρχη τάξη τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ε.Ε., φοβάται τις απεργίες όπως ο διάβολος το λιβάνι. Η κρίση στην Ιταλία έχει σημάνει πανικό στα επιτελεία τους που φοβούνται ότι η εργατική αγανάκτηση ξεχειλίζει. Την ίδια ώρα η νέα κρίση στην Αργεντινή που ξαναέπεσε στα νύχια του ΔΝΤ και η οικονομική κρίση στη γειτονική Τουρκία τινάζουν στον αέρα τους σχεδιασμούς του Τσίπρα και φέρνουν ακόμη πιο κοντά ένα νέο μνημόνιο. Οι χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές της 30 Μάη έβαλαν ξανά στην ημερήσια διάταξη μια άλλη προοπτική για την εργατική τάξη. Τη ρήξη με τα Μνημόνια και τη στάση πληρωμής του χρέους.

Η επιτυχία της πανεργατικής απεργίας βάζει επιτακτικά την ανάγκη της συνέχειας. Η κυβέρνηση εν’ όψη του Γιούρογκρουπ της 21 Ιούνη, ετοιμάζει νέο μνημόνιο. Ένα νέο πακέτο με 55 προαπαιτούμενα για να το ψηφίσει μέχρι τις 15 Ιούνη. Θα χρειαστεί τα συνδικάτα να πάρουν ξανά πάνω τους την σύγκρουση και να δώσουν συνέχεια με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Απέναντι στα ψέματα της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος οι εργαζόμενοι προβάλουμε το δικό μας δρόμο, τη διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να πληρώνουμε δις. ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων. Να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Να πάρουμε από τους εργοδότες τα εκατομμύρια που χρωστάνε και να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.