ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 30 ΜΑΗ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 30 ΜΑΗ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ

Η 30 Μάη ήταν μια μεγάλη πανεργατική απεργία, που έδειξε ότι το εργατικό κίνημα συνεχίζει την σύγκρουση με τα μνημόνια. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν «την έξοδο από τα μνημόνια» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, να περάσει πάνω από τις πλάτες και τα δικαιώματα τους.

Τα καραβιά έμειναν δεμένα, τα τραίνα ακινητοποιημένα, τα ΜΜΕ σίγασαν και σε δεκάδες χώρους δουλειάς, οι εργαζόμενοι συγκρούστηκαν με την προσπάθεια για απεργοσπασία από την μεριά της εργοδοσίας και του κράτους. Από τους εργαζόμενους της Cosco στο Πειραιά που έδωσαν μάχη με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που προσπάθησε να στήσει η εργοδοσία, μέχρι τους εργαζόμενους των νοσοκομείων που κινητοποιήθηκαν απεργιακά πάρα την απεργοσπαστική στάση πολλών διοικήσεων. Οι εργαζόμενοι των Μέσων Μαζικής μεταφοράς όπου δεξιοί συνδικαλιστές αρνήθηκαν την οποιαδήποτε συμμετοχή στην απεργία.

Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι 30 Μάη ήταν μια σκληρή πανεργατική απεργία σε σύγκρουση με τα αφεντικά και την κυβέρνηση και όχι «μια φιέστα της κοινωνικής συμμαχίας» η οποία πρακτικά έχει διαλυθεί προτού περπατήσει. Γι’ αυτό και ήταν απαράδεκτες οι βίαιες επιθέσεις ενάντια στις συγκεντρώσεις των συνδικάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο όνομα της καταγγελίας «της κοινωνικής συμμαχίας»

Η πραγματικότητα είναι ότι χιλιάδες απεργοί βάδισαν στους δρόμους της Αθήνας σε ένα μαζικό πανεργατικό ποτάμι, που πρακτικά ένωσε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και γέμισε τους δρόμους της Αθήνας και το Σύνταγμα. Αντίστοιχα και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις, από την Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα, μέχρι την Πάτρα, τον Βόλο, τα Χανιά και το Ηράκλειο χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν με τα σωματεία τους.

Η πανεργατική απεργία ήρθε σε μια κρίσιμη στιγμή, όπου η κυρίαρχη τάξη τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ε.Ε., φοβάται τις απεργίες όπως ο διάβολος το λιβάνι. Η κρίση στην Ιταλία έχει σημάνει πανικό στα επιτελεία τους που φοβούνται ότι η εργατική αγανάκτηση ξεχειλίζει. Την ίδια ώρα η νέα κρίση στην Αργεντινή που ξαναέπεσε στα νύχια του ΔΝΤ και η οικονομική κρίση στη γειτονική Τουρκία τινάζουν στον αέρα τους σχεδιασμούς του Τσίπρα και φέρνουν ακόμη πιο κοντά ένα νέο μνημόνιο. Οι χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές της 30 Μάη έβαλαν ξανά στην ημερήσια διάταξη μια άλλη προοπτική για την εργατική τάξη. Τη ρήξη με τα Μνημόνια και τη στάση πληρωμής του χρέους.

Η επιτυχία της πανεργατικής απεργίας βάζει επιτακτικά την ανάγκη της συνέχειας. Η κυβέρνηση εν’ όψη του Γιούρογκρουπ της 21 Ιούνη, ετοιμάζει νέο μνημόνιο. Ένα νέο πακέτο με 55 προαπαιτούμενα για να το ψηφίσει μέχρι τις 15 Ιούνη. Θα χρειαστεί τα συνδικάτα να πάρουν ξανά πάνω τους την σύγκρουση και να δώσουν συνέχεια με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Απέναντι στα ψέματα της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος οι εργαζόμενοι προβάλουμε το δικό μας δρόμο, τη διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να πληρώνουμε δις. ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων. Να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Να πάρουμε από τους εργοδότες τα εκατομμύρια που χρωστάνε και να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ:30 ΜΑΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Στις 30 Μάη απεργούμε και διαδηλώνουμε πανεργατικά. Βάζουμε απεργιακό λουκέτο σε όλους τους χώρους δουλειάς και πλημμυρίζουμε τους δρόμους όλων των πόλεων. Κάνουμε τις 30 Μάη αφετηρία, για να ξεδιπλωθεί ένα δυνατό απεργιακό κίνημα που δεν θα αφήσει να περάσει «η ανάπτυξη» που ονειρεύονται κυβέρνηση αφεντικά και δανειστές, πάνω από τα δικαιώματα μας.

Η απεργία αυτή έρχεται σαν η συνέχεια όλων των αγώνων που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα. Τον Γενάρη ενάντια στον αντιαπεργιακό νόμο της κυβέρνησης. Το Φλεβάρη και τον Μάρτη με τις μεγάλες κινητοποιήσεις σε σχολεία νοσοκομεία και δήμους, που απαιτούσαν μαζικές προσλήψεις, και να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος. Είναι συνέχεια από την απεργία 25 Απρίλη όπου απέργησαν και διαδήλωσαν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ, οι εργάτες της Λάρκο, οι συνταξιούχοι, και οι εκπαιδευτικοί. Η απεργία στις 30 Μάη είναι η κλιμάκωση και η γενίκευση όλων αυτών των αγώνων που η επιτυχία της θα ανοίξει την προοπτική να συνεχίσουμε απεργιακά για να ξηλώσουμε τα μνημόνια τους.

Όλο και μεγαλύτερα κομμάτια εργαζόμενων καταλαβαίνουν πως οι υποσχέσεις ότι τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια, η οικονομία μπαίνει σε κατάσταση ομαλοποίησης και όλοι θα ζήσουμε καλύτερα είναι απλά παραμύθια. Ήδη οι εκπρόσωποι της τρόικας αδειάζουν τα όνειρα της κυβέρνησης, η υπόσχεση για μείωση του αβάσταχτου χρέους, μένουν απλά υποσχέσεις, ενώ εκβιάζουν και απαιτούν σκληρή εποπτεία στην δημοσιονομική πειθαρχία δηλαδή στην συνέχιση της λιτότητας και των περικοπών. Η Αργεντινή που οδηγείται ξανά στα νύχια του ΔΝΤ δείχνει το μέλλον και για τον Τσίπρα.

Γιατί έτσι και αλλιώς, η «ανάπτυξή» τους είναι με τσακισμένους μισθούς, με απολύσεις και ανεργία, με ιδιωτικοποιήσεις σε όλα τα κοινωνικά αγαθά και με χτύπημα των συνδικάτων. Είναι «ανάπτυξη» για τα αφεντικά και θυσίες για πολλά ακόμη χρόνια για τους εργάτες. Την ίδια ώρα στηρίζουν τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, διεκδικώντας ανταλλάγματα και κέρδη, οξύνοντας την σύγκρουση με τους καπιταλιστές της Τουρκίας, για το μοίρασμα της ΑΟΖ και των πετρελαίων, θυσιάζοντας δις ευρώ για φρεγάτες, F-16, νέους εξοπλισμούς και όχι για μισθούς, συντάξεις, σχολεία και νοσοκομεία.

Η απεργία μας στις 30 Μάη θα είναι ταυτόχρονα και μια απάντηση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που αντί να οργανώσουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες φτιάχνουν «κοινά πλαίσια αγώνα» με τα αφεντικά. Αντί να συντονίσουν τις μάχες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση δεν λένε κουβέντα για το ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών. Αντί να οργανώσουν απεργίες για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μιλάνε για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Αντί για τα εργατικά συμφέροντα, μιλάνε για «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Η επιτυχία της απεργίας στις 30 Μάη θα στείλει και το μήνυμα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες ότι οι εργαζόμενοι δεν συμβιβάζονται όπως αυτοί με τα αφεντικά την κυβέρνηση και τους δανειστές αλλά συνεχίζουν τον απεργιακό αγώνα για να ξηλώσουμε όλα τα μνημόνια.

Απέναντι στα ψέματα της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος οι εργαζόμενοι να προβάλουμε το δικό μας δρόμο, τη διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να αποπληρώνουμε δις. ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων. Να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Να πάρουμε από τους εργοδότες τα εκατομμύρια που χρωστάνε και να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.

ΣΥΣΚΕΨΗ Παρασκευή 11 ΜΑΗ στις 6.30 μμ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ

για την παρέμβαση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής πτέρυγας

του εργατικού κινήματος στην απεργία στις 30 Μάη

Παρασκευή 11 ΜΑΗ στις 6.30 μμ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας

            Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

            Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ προχωράει στην πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας στις 30 Μάη, στα πλαίσια της «κοινωνικής συμμαχίας» όπως έχουν ήδη ανακοινώσει. Διαβάζοντας το πλαίσιο της κινητοποίησης, αλλά και τις συμμετοχές σε αυτήν την «κοινωνική συμμαχία», εύκολα καταλαβαίνει κανείς τις πολιτικές προθέσεις πίσω από αυτήν την πρωτοβουλία.

            Η ηγεσία των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, προσπαθεί να αναδείξει έναν πολιτικό προσανατολισμό που ενισχύει την δεξιά αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμαχία με κομμάτια της πασοκοδεξιάς αντιπολίτευσης (Πατούληδες κλπ) είναι προσπάθεια να στήσουν μια αντικυβερνητική κινητοποίηση όχι από αριστερή σκοπιά, όχι από σκοπιά υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων, αλλά αντίθετα από τα δεξιά. Δεν είναι τυχαίο ότι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αντί να οργανώσουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες φτιάχνουν «κοινά πλαίσια αγώνα» με τα αφεντικά. Αντί να συντονίσουν τις μάχες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση δεν λένε κουβέντα για το ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών. Αντί να οργανώσουν απεργίες για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μιλάνε για «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας». Αντί για τα εργατικά συμφέροντα, μιλάνε για «την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». 

            Είναι σίγουρο ότι αυτή η πρωτοβουλία είναι σαθρή. Ούτε οι προηγούμενες προσπάθειες να κινητοποιήσουν τον  κόσμο των συνδικάτων, έβγαλαν αποτελέσματα (πχ συλλαλητήρια για το Μακεδονικό) ούτε η ΝΔ έχει πρόθεση να ενισχύσει απεργίες, τώρα που η γραμμή του Μητσοτάκη, προσαρμόζεται  στην ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

            Όμως την ίδια ώρα, η απεργία αυτή έρχεται και κάτω από την πίεση όλων των αγώνων που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Τον Γενάρη  ενάντια στον αντιαπεργιακό νόμο. Το Φλεβάρη και το Μάρτη με τις κινητοποιήσεις σε σχολεία, νοσοκομεία και δήμους, για μαζικές προσλήψεις και να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος. Είναι αποτέλεσμα της πίεσης για κλιμάκωση που έβαλαν αγώνες όπως οι απεργίες των εργολαβικών στα ΕΛΠΕ στα καράβια, στην ΕΥΑΘ. Είναι συνέχεια από την απεργία στις 25 Απρίλη όπου απέργησαν και διαδήλωσαν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ, οι εργάτες της Λάρκο, οι συνταξιούχοι και οι εκπαιδευτικοί.

            Ταυτόχρονα είναι μια απεργία που γίνεται πάνω στην κρίσιμη στιγμή που κλιμακώνονται οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές για την τέταρτη αξιολόγηση. Και γι’ αυτό πέρα από τις προθέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, για εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες η απεργία στις 30 Μάη αποκτάει ουσιαστικό περιεχόμενο. 

            Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα, έχουν μπροστά τους μια τεράστια πρόκληση. Να μετατρέψουν την απεργία στις 30 Μάη, σε πραγματική μαζική εργατική απάντηση στα σχέδια κυβέρνησης, εργοδοσίας και δανειστών, αλλά και ενάντια στους προσανατολισμούς που θέλει να επιβάλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

            Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα χρειάζεται να μπουν μπροστά και να οργανώσουν όλους τους χώρους δουλειάς πηγαίνοντας για τις 30 Μάη. Να εξασφαλίσουν ότι η απεργία θα γίνει με περιεχόμενο που να ανταποκρίνεται στα αιτήματα, το πλαίσιο και τα προχωρήματα που έχουν διαμορφώσει οι αγώνες του εργατικού κινήματος όλα τα τελευταία χρόνια. Και αυτό να φανεί με την συγκέντρωση όλου αυτού του δυναμικού που θα καταφέρει να τραβήξει στο πλευρό του και ολόκληρα εργατικά κομμάτια και συνδικάτα που θα κινητοποιηθούν εκείνη την ημέρα και να καθορίσει το περιεχόμενο και το ίδιο το απεργιακό συλλαλητήριο. .

            Γι’ αυτό ο Συντονισμός ενάντια στα μνημόνια καλεί κάθε εργατική συλλογικότητα, συνδικάτα, κινήσεις, παρατάξεις, την Παρασκευή 11 Μάη στις 6.30μμ στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας για να συζητήσουμε και να συντονίσουμε τα βήματα μας σε αυτήν την κατεύθυνση.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ:11 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ

11 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ

ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΟΧΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

Στις 11 Μάη απεργούμε και διαδηλώνουμε σε όλο το δημόσιο. Η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε στάση εργασίας 12 με τέλος ωραρίου και συλλαλητήριο 1μμ στα προπύλαια, διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά και μαζικές προσλήψεις.

Η απόφαση για την πανδημοσιοϋπαλληλική απεργιακή κινητοποίηση πάρθηκε τη Δευτέρα 30/4, στη σύσκεψη ομοσπονδιών που είχε καλέσει η ΑΔΕΔΥ. Είναι στην σωστή κατεύθυνση, παρόλο που άργησε, αφού πάνω από ένα μήνα υπάρχει ξεσηκωμός για να κερδηθεί η μόνιμη και σταθερή εργασία στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους. Είναι η συνέχεια από την κινητοποίηση στις 25 Απρίλη, όπου απέργησαν και διαδήλωσαν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία για μονιμοποιήσεις και μαζικές μόνιμες προσλήψεις, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ, οι εργάτες της Λάρκο, οι συνταξιούχοι, μια σειρά σύλλογοι εκπαιδευτικών.

Όλο και μεγαλύτερα κομμάτια εργαζόμενων καταλαβαίνουν πως οι υποσχέσεις ότι τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια, η οικονομία μπαίνει σε κατάσταση ομαλοποίησης και όλοι θα ζήσουμε καλύτερα είναι απλά παραμύθια. Ήδη οι εκπρόσωποι της τρόικας αδειάζουν τα όνειρα της κυβέρνησης, η υπόσχεση για μείωση του αβάστακτου χρέους, μένουν απλά υποσχέσεις, ενώ εκβιάζουν και απαιτούν σκληρή εποπτεία στην δημοσιονομική πειθαρχία δηλαδή στην συνέχιση της λιτότητας και των περικοπών.

Η ωμή πραγματικότητα για χιλιάδες συνάδελφους και συναδέλφισσες συμβασιούχους είναι ότι σε μια σειρά δημόσιες κοινωνικά χρήσιμες υπηρεσίες, όπως στους δήμους, στα σχολεία, στην υγεία απολύονται ή θα απολυθούν μαζικά. Χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι συνεχίζουν να κρατιούνται όμηροι στην επισφαλή και ελαστική εργασία, ανακυκλώνοντας την ανεργία. Πέρα από τα παχιά λόγια των υπουργών συνεχίζεται η λιτότητα και οι περικοπές, κλιμακώνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, παραμένουν παγωμένες οι προσλήψεις.

Η «ανάπτυξή» τους είναι με τσακισμένους μισθούς, με απολύσεις και ανεργία, με χτύπημα των συνδικάτων. Είναι «ανάπτυξη» για τα αφεντικά και θυσίες για πολλά ακόμη χρόνια για τους εργάτες.

Παλεύουμε να γίνει η 11 Μάη άλλο ένα μαζικό απεργιακό βήμα του αγώνα ενάντια στις απολύσεις και τις περικοπές, για μαζικές προσλήψεις και χρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών που στενάζουν, που θα κλιμακωθούν με την πανεργατική απεργία των Συνδικάτων στις 30 Μάη. Για να ξεδιπλωθεί ένα δυνατό απεργιακό κίνημα που δεν θα αφήσει να περάσει «η ανάπτυξη» που ονειρεύεται η κυβέρνηση και οι δανειστές, πάνω από τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Απέναντι στα ψέματα της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος οι εργαζόμενοι να προβάλουμε το δικό μας δρόμο, τη διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να αποπληρώνουμε δις. ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων. Να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Να πάρουμε από τους εργοδότες τα εκατομμύρια που χρωστάνε και δεν έχουν αποδώσει στα ασφαλιστικά ταμεία. Να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.