Η κυβέρνηση Τσίπρα αγκαλιά
με την Τρόικα, αποδέχθηκε όλα τα σκληρά μέτρα που απαιτούσαν από την αρχή οι δανειστές.
Πετσοκόβουν το αφορολόγητο αναγκάζοντας εργαζόμενους των 500 ευρώ να πληρώνουν
φόρο. Κόβουν την προσωπική διαφορά στις συντάξεις, μειώνοντας έως και 22%, το εισόδημα των συνταξιούχων. Ανοίγουν
τα εμπορικά καταστήματα όλες τις Κυριακές. Για τις απολύσεις καταργούν το δικαίωμα του
“βέτο”, που είχε ως τώρα το υπουργείο Εργασίας και αφήνουν τα αφεντικά να
απολύουν κατά βούληση όπως στην Χαλυβουργία το 2014. Επιταχύνουν τις
ιδιωτικοποιήσεις στη ΔΕΗ, το νερό τις
συγκοινωνίες. Τα αρπακτικά του δημόσιου πλούτου έχουν αρχίσει από τώρα να
ακονίζουν τα μαχαίρια και τα πιρούνια τους.
Η κυβέρνηση παριστάνει ότι
μπαίνουμε σε μια περίοδο ομαλότητας: η “διαπραγμάτευση” τελείωσε, η οικονομία
θα αρχίσει να αναπτύσσεται, θα γίνει συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους.
Όμως στη διεθνή εικόνα του καπιταλισμού δεν επικρατεί “ομαλότητα”, ούτε
οικονομική ούτε πολιτική. Στην αμερικάνικη οικονομία που παραδοσιακά λειτουργεί σαν “ατμομηχανή”
για τους καπιταλιστές παντού, τα στοιχεία δείχνουν ότι άρχισε επιβράδυνση αντί για
επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης. Στην Ευρώπη, η εικόνα είναι ακόμη πιο
σκοτεινή. Τα σενάρια για “βελούδινο” Brexit της Βρετανίας από την ΕΕ
απομακρύνονται και η οικονομία βαλτώνει.