16 ΓΕΝΑΡΗ στις 12 το μεσημέρι στην ΟΜΟΝΟΙΑ

Η ΔΙΑΛΥΣΗ της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ 

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΡΑ

Η πρώτη μαζική πανεργατική απάντηση στο ασφαλιστικό τερατούργημα της κυβέρνησης είναι το Σάββατο 16 Γενάρη στα συλλαλητήρια που οργανώνουν τα συνδικάτα σε Αθήνα, Θεσ/νίκη, Κρήτη. Θα πρέπει να σημάνει απεργιακό συναγερμό σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο για να αποτρέψουμε την προσπάθεια διάλυσης τους συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Να πλημμυρίσουμε τους δρόμους και να ανοίξουμε το δρόμο για πανεργατική απεργιακή κλιμάκωση για να μην επιτρέψουμε καν στην κυβέρνηση να καταθέσει το νέο νομοσχέδιο.

Η κυβέρνηση προχωράει στην κατάθεση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό μέσα στον Γενάρη με σκοπό να έχει ψηφιστεί μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη. Πίσω από τις ψευτιές του Κατρούγκαλου και τις διακηρύξεις ότι δεν θα μειωθούν οι κύριες συντάξεις, πρόκειται ουσιαστικά για μια μετωπική επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη στο σύνολό της. Και οι «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα και τους δανειστές μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμη χειρότερο νομοσχέδιο από αυτό που έχει ήδη ανακοινώσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο νέο νομοσχέδιο η ενοποίηση όλων των ταμείων σε ένα φορέα κύριας ασφάλισης και ένα φορέα επικουρικής, φέρνει την απαλλοτρίωση των όποιων αποθεματικών των ταμείων και τη εξίσωση προς τα κάτω κατακτήσεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ολόκληρων κλάδων.

Για τους νυν συνταξιούχους, άμεση περικοπή στις επικουρικές συντάξεις από 8%-30%. Κόψιμο του ΕΚΑΣ για 60.000 χαμηλοσυνταξιούχους και σταδιακή κατάργηση του μέχρι το 2019. Ο νέος νόμος, κόβει επίσης τις κύριες συντάξεις, μέσα από τον επανυπολογισμό του, με βάση τις απαιτήσεις της τρόικας για ποσοστά αναπλήρωσης που θα είναι στο 38%-55% αντί του 70% που ήταν πριν, και του 90% που ήταν παλιότερα. Το τρικ της κυβέρνησης να δώσει σαν προσωπική διαφορά αυτή την μείωση χρημάτων για ένα δύο χρόνια (που μπορεί φυσικά να κοπεί κάθε στιγμή) δεν αλλάζει την ουσία.
Για τους ήδη εργαζόμενους ο νέος νόμος σε συνδυασμό με όσα έχουν ήδη ψηφιστεί, είναι σφαγείο.

• Δραματικές μειώσεις συντάξεων, κύριων και επικουρικών μέσα από τον επανυπολογισμο των ποσοστών αναπλήρωσης και των μειώσεων των επικουρικών.
• Μειώσεις μισθών, μέσα από την αύξηση των εισφορών ασθενείας.
• Αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 για όλους ή στα 62 με40 χρόνια ασφάλισης. 
• Ουσιαστική κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων αφού τα «πέναλτυ» που επιβάλλονται σημαίνει να παίρνει κανείς 100-200 ευρώ σαν σύνταξη.
• Πρακτικά εξαφάνιση του εφάπαξ το οποίο έχει συρρικνωθεί δραματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια, μέσα από την ακόμη μεγαλύτερη μείωσή του κατά 20% τουλάχιστον.

Για τους «νέους» εργαζόμενους, το μέλλον προδιαγράφεται πρακτικά χωρίς σύνταξη ή στην καλύτερη περίπτωση σύνταξη-επίδομα 380 ευρώ (που και αυτό θα εξαρτάται από τα δημοσιονομικά του κράτους) μετά από 40 χρόνια δουλειάς. Και επειδή κοινωνική ασφάλιση δεν σημαίνει μόνο σύνταξη αλλά και παροχές υγείας, για τους νέους εργαζόμενους η παροχή υπηρεσιών υγείας θα γίνει μια «ακριβή» και «ιδιωτική» υπόθεση.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ

Η λογική του κυβερνητικού σχεδίου είναι να σπάσει η κύρια σύνταξη σε δύο τμήματα, στη λεγόμενη  ανταποδοτική  σύνταξη που θα προέρχεται από τις εισφορές των εργαζομένων και στην  εθνική σύνταξη που θα προέρχεται από την κρατική χρηματοδότηση. Όμως και το άθροισμα των δύο τμημάτων οδηγεί σε πολύ μικρότερες συντάξεις από αυτές που προέκυπταν με το παλιότερο σύστημα. Και αυτό γιατί τα ποσοστά αναπλήρωσης στην πρόταση της κυβέρνησης «κατακρημνίζονται», ενώ τα ποσοστά αυτά θα υπολογίζονται και σε πολύ μικρότερο συντάξιμο μισθό, αφού αυτός πλέον θα είναι ο μέσος μισθός ολόκληρου του εργάσιμου βίου και όχι της τελευταίας πενταετίας (π.χ. ΙΚΑ) που ίσχυε πριν.

Ενώ δηλαδή μέχρι τώρα, η λογική του Ασφαλιστικού ήταν να στηρίζουν οι εργαζόμενοι, οι εργοδότες και το κράτος τους αδύναμους (δηλαδή τα παιδιά και τους ηλικιωμένους), τώρα, πάμε σε ένα σύστημα όπου ο κάθε εργαζόμενος αναλαμβάνει την προσωπική του ευθύνη (αλήθεια, πόση ευθύνη έχει ο άνεργος για την ανεργία του, ή ο εργαζόμενος που εκβιάζεται να δουλέψει χωρίς ένσημα) και δημιουργεί έναν ατομικό δρόμο μισθού, εισφορών, πρόνοιας και σύνταξης. Από τη συλλογικότητα στον ατομισμό. Με αυτήν την έννοια, ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί όχι αριστερός, ούτε καν προοδευτικός. 

Πρακτικά σημαίνει να αποχωρήσει το κράτος από την υποχρέωση του να δίνει σύνταξη, και να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. 

Τα ψέματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τέλος

Τολμάνε να λένε διάφορα κυβερνητικά στελέχη, ότι αν δεν κάνουν αυτήν την «μεταρρύθμιση» στο ασφαλιστικό σε ένα χρόνο δεν θα μπορούν να δίνουν καμία σύνταξη. Ξεχνάνε όμως να μας πουν πού χάθηκαν τα λεφτά των ταμείων. Στα θαλασσοδάνεια που για δεκαετίες έδιναν τα ασφαλιστικά ταμεία ακόμη και με αρνητικό επιτόκιο στις τράπεζες. Στο τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο τις εποχές του Σημίτη. Στα δομημένα ομόλογα την περίοδο του Καραμανλή. Στο κούρεμα του PSI. Στην τεράστια εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών για δεκαετίες. Στα χρήματα που αποπληρώνουμε καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια στους δανειστές και στις τράπεζες. Όλα αυτά τα έχουν ξεχάσει οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και το μόνο που θυμούνται είναι ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πρέπει να πληρώσουν για μια ακόμη φορά όπως έκαναν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Η λύση είναι απλή για να σώσουμε τα ταμεία και τις συντάξεις. Πάγωμα και διαγραφή του χρέους. Να πάψουμε να αποπληρώνουμε δις. ευρώ κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα σεντούκια των τραπεζιτών ντόπιων και Ευρωπαίων, στερώντας πολύτιμους πόρους που θα μπορούσαν να διοχετευτούν στην κοινωνική ασφάλιση. Να πάρουμε από τους εργοδότες τα εκατομμύρια που χρωστάνε και δεν έχουν αποδώσει στα ασφαλιστικά ταμεία. Όσοι δεν θελήσουν να το κάνουν, να παραδώσουν τις επιχειρήσεις τους στους εργαζόμενους που μπορούν να κάνουν καλύτερο κουμάντο. Να είναι ασφαλισμένο το σύνολο των εργαζόμενων, άρα νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, μαζικοί διορισμοί τώρα, μόνιμη και σταθερή εργασία για να χτυπηθούν οι ελαστικές σχέσεις και η μαύρη εργασία.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Η διάλυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι σταθερή επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων εδώ και τρεις δεκαετίες. Από τον Μητσοτάκη στις αρχές του ’90, στον Σημίτη στη συνέχεια, με τον Γιαννίτση, στον Καραμανλή και τον Μαγγίνα, μέχρι τα τελευταία χρόνια των μνημονίων. Καμία κυβέρνηση δεν τα κατάφερε να επιβάλλει αυτά που θέλανε οι καπιταλιστές, παρόλα τα χτυπήματα που επέφεραν στην κοινωνική ασφάλιση. Τους σταμάτησε κάθε φορά ένα δυνατό εργατικό κίνημα που τίναξε στον αέρα όλες τις επιθέσεις τους. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και τώρα.

Η κρίση της κυβέρνησης είναι φανερή και ο Τσίπρας ψάχνει απεγνωσμένα για συναίνεση στα μέτρα που θέλει να πάρει. Στη ΝΔ η κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο. Αυτή η διπλή κρίση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, η κρίση των από τα πάνω, σημαίνει ότι έχουμε τη δύναμη συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας τους αγώνες μας να νικήσουμε.

Οι εργαζόμενοι τους τελευταίους μήνες απέδειξαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Φάνηκε στις πανεργατικές απεργίες στις 12 Νοέμβρη και 3 Δεκέμβρη, φάνηκε στο κίνημα των πεντάμηνων των δήμων, φάνηκε στις κινητοποιήσεις των νοσοκομείων, στην απεργία των ναυτεργατών και των λιμενεργατών, στις δεκάδες μικρές και μεγάλες απεργίες στους χώρους δουλειάς.

Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει την νέα επίθεση. Με ένα απεργιακό κύμα που δεν θα περιοριστεί μονάχα σε μια απεργία τις ημέρες που θα ψηφίζεται στη βουλή το νομοσχέδιο - έκτρωμα για το ασφαλιστικό, αλλά θα ξεκινήσει από τώρα. Κάθε κλάδος, κάθε σωματείο, ξεκινάει από τώρα το απεργιακό του πρόγραμμα, με απεργίες καταλήψεις κινητοποιήσεις, για να δημιουργήσουμε ένα απεργιακό ποτάμι που δεν θα επιτρέψεις καν στην κυβέρνηση του Τσίπρα να καταθέσει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, πόσο μάλλον να το ψηφίσει.

Ήδη οι εργαζόμενοι στο ΝΑΤ έχουν ξεκινήσει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, ενάντια στη διάλυση του Ταμείου τους, και μπαίνουν και οι ναυτεργάτες στον αγώνα. Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ κινητοποιούνται καθημερινά, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ετοιμάζονται για απεργίες, οι δικηγόροι ξεκινάνε αποχή διαρκείας. Όλα αυτά τα ρυάκια χρειάζεται να ενωθούν σε ένα μεγάλο απεργιακό ποτάμι. Προτείνουμε σε όλα τα συνδικάτα να αποφασίσουν ένα πρόγραμμα με απεργιακή κλιμάκωση. Με 48ωρη απεργία στις 20 και 21 Γενάρη, τριήμερη απεργία 27,28, και 29 Γενάρη και απεργία διαρκείας ξεκινώντας από τις 2 Φλεβάρη που θα πηγαίνει για ψήφιση στη βουλή το ασφαλιστικό.

Ξεσηκώνουμε από τώρα όλους τους χώρους δουλειάς. Με συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, ενημερώνουμε όλους τους συναδέλφους. Παίρνουμε αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας και απαιτούμε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κλιμακώσουν από τώρα τις απεργίες και όχι να περιμένουν τις ημέρες ψήφισης του νομοσχεδίου. Συγκροτούμε σε κάθε χώρο δουλειάς επιτροπές αγώνα και συντονιζόμαστε για να επιβάλλουμε την υλοποίηση αυτής της προοπτικής.

Αυτή τη μάχη δίνει με όλες του τις δυνάμεις ο Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια

και σε καλεί να τη δώσουμε μαζί.